Brak stwierdzonej choroby zawodowej nie wykluczy renty

Niezdolność do pracy spowodowana schorzeniem zawodowym daje możliwość uzyskania renty. Nie ma przy tym znaczenia, czy fakt takiej choroby został stwierdzony odpowiednią decyzją

Brak takiej decyzji lub nawet decyzja stwierdzająca, że pracownik nie jest chory na chorobę zawodową, nie wiąże sądu w postępowaniu o wypłatę renty. W myśl bowiem art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DzU nr 199, poz. 1673 ze zm.) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek choroby zawodowej, przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy.

Przy czym za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną w wykazie chorób zawodowych, który zawiera rozporządzenie Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (DzU nr 105, poz. 869).

Czas nie ma znaczenia…

Przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej wskutek choroby zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Jednakże według art. 17 ust.2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych renta przysługuje ubezpieczonemu niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

Zatem renta z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową przysługuje w razie stwierdzenia tej niezdolności niezależnie od tego, kiedy powstała niezdolność oraz jak długi okres ubezpieczenia wypadkowego miał pracownik. Stanowi to znaczne ułatwienie dla osób dotkniętych chorobami zawodowymi, gdyż aby uzyskać rentę, nie muszą one wykazywać nic poza faktem, że wskutek choroby zawodowej stały się niezdolne do pracy.

… decyzja też

Natomiast decyzja inspektora sanitarnego stwierdzająca chorobę zawodową lub określająca jej brak albo też w ogóle brak takiej decyzji nie ma zasadniczego wpływu na odmowę lub przyznanie przez sąd renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej wskutek choroby zawodowej. Decydujące znaczenie ma tu bowiem ustalenie, czy choroba ta istnieje i czy jest przyczyną niezdolności do pracy.

Istotne jest przy tym, że decyzja inspektora sanitarnego ma tylko charakter deklaratoryjny. Nie tworzy więc ona żadnego uprawnienia, a jedynie stwierdza istnienie choroby zawodowej. Stwierdza ona bowiem istnienie określonego w wykazie chorób zawodowych schorzenia i na podstawie domniemania jego związek z wykonywaną pracą. Jest więc tylko dowodem zaistnienia określonego stanu faktycznego. Odnosi się to również do decyzji negatywnej.

Stwierdzenie lub brak choroby zawodowej stanowi zaś okoliczność, którą sąd w razie sporu ocenia samodzielnie, z reguły poprzez dopuszczenie dowodu z opinii lekarzy – biegłych sądowych. Tak też wypowiadał się Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 16 czerwca 1994 r. (II PZP 4/94), stwierdzając, że sąd powszechny rozpoznający sprawę o świadczenia z tytułu choroby zawodowej nie jest związany decyzją inspektora sanitarnego.

Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 29 czerwca 1995 r. (II PZP 2/95), podnosząc, że decyzja inspektora sanitarnego stwierdzająca chorobę zawodową lub brak podstaw do jej stwierdzenia nie wiąże sądu powszechnego rozpoznającego sprawę o świadczenia z tytułu choroby zawodowej także po oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny wniesionej na nią skargi.

Analogicznie wskazywał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 24 czerwca 2008 r. (I PK 295/07). Wynika z tego, że stanowisko orzecznictwa jest już w tym zakresie ugruntowane.

Przykład

Adam Z. pracował w zakładzie chemicznym. Zachorował tam na przewlekłe schorzenie dermatologiczne. Inspektor sanitarny wydał decyzję odmawiającą stwierdzenia choroby zawodowej. Pomimo to Adam Z. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową. ZUS decyzją odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Adam Z. wniósł od tej decyzji odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych. Sąd ten po dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego ustalił, że Adam Z. stał się częściowo niezdolny do pracy wskutek choroby zawodowej mającej postać trądzika chlorowego i zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową.

Rzeczpospolita

Podziel się

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

sprawdź również
tagi